|
سه شنبه 13 اسفند 1392برچسب:, :: 13:11 :: نويسنده : فهیمه
به چه حال وچه زبان باید گفت که تورا دارم دوست که زمین با همه وسعت اگر اندازه یه مورشود پیش تو خواهم بود به چه کس باید گفت دل چه حالی دارد بین هر تنگ غروب چه عذابی ست به رویایی محض یا به یک خواسته ای دایم اندیشیدن چه کسی می داند بی خیال از همه چیز من در انگیزه چشمان اهواریی تو زیرو رو می گشتم و تو را با دو دستی که شب و روز به بالا می رفت از خدای تو طلب می کردم و چه سخت است دگر بگذارید که نفرین بکنم هرچه احساس که در فطر این آدمهاست همه گفتند: فراموشی وعادت صفت انسان است پس بگوییدچطور: دل فراموش کند لحظه هایی دل انگیز و پر از خاطره را خوبی روح کسی را که پر از حرمت بود مهربانی دو دستی ک از اول عشق والفت می ریخت حرفها طولانی ست دردها بسیار است چه کسی می فهمد بگذارید بگویند ، نصیحت بکنند صحبت از وصل که نیست عشق کافی ست که یک عمر دلی زندگی را پرا از انگیزه و احساس به پایان ببرد چه کسی می داند؟ به که باید فهماند؟ به چه حال وچه زبان باید گفت که تورا دارم دوست که زمین با همه وسعت اگر اندازه یه مورشود پیش تو خواهم بود
نظرات شما عزیزان:
بسیار زیبا بود.
 |
||
آمار
وب سایت:
